نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• سمیه اعظمی
• فایزه پور اکبری
• سید محمد باقر نجفی

دانشگاه رازی

چکیده

هدف این مطالعه بررسی تاثیر پیچیدگی اقتصادی بر ردپای اکولوژیکی در کشورهای منتخب آسیایی؛ چین، هند، ژاپن، کره جنوبی و ایران در فاصله زمانی 2021-1995 است. این کشورها از نظر پیچیدگی اقتصادی شرایط متفاوتی را تجربه می‌کنند و بر حسب انتشار CO2 رتبه کمتر از 10 در میان کشورهای جهان دارند. نتایج آزمون هم انباشتگی دلالت بر وجود ارتباط بلند مدت میان متغیرهای مدل دارد و این ارتباط در قالب مدل آستانه‌ای و غیر آستانه‌ای و استفاده از داده های ترکیبی(پانل) برآورد می‌شود. نتایج نشان می‌دهد فرضیه زیست‌محیطی کوزنتس در این گروه از کشورها مورد تایید است. مصرف انرژی تجدید پذیر و فسیلی به ترتیب به طور معنی داری منجر به کاهش و افزایش ردپای اکولوژیکی می‌شوند. توسعه مالی در مدل ترکیبی آستانه‌ای به طور معنی داری ردپای اکولوژیکی را کاهش می‌دهد. با افزایش شاخص پیچیدگی اقتصادی تا مقدار آستانه‌ای 12/1، ردپای اکولوژیکی با نرخ 03/0 و بعد از آن با نرخ 08/0 افزایش می‌یابد. برآوردهای ترکیبی غیر آستانه‌ای حاکی از آن است که با افزایش شاخص پیچیدگی اقتصادی ردپای اکولوژیکی ابتدا در سطوح بسیار پایین دانش و پیچیدگی(شاخص پیچیدگی اقتصادی کمتر از 6/1-) کاهش و سپس با نرخ افزایشی افزایش می‌یابد. انتظار می رود پیچیده تر شدن اقتصاد یک استراتژی برنده- بازنده برای محیط‌زیست منتخبین آسیایی باشد. لذا، به منظور دستیابی به توسعه پایدار همراه با افزایش سطح دانش و پیچیدگی اقتصادی استفاده از فرایندهای تولیدی و تکنولوژی های دوستدار محیط‌زیست، جایگزینی انرژی تجدیدپذیر به جای انرژی فسیلی و رشد بخش مالی به کشورهای مورد مطالعه توصیه می‌شود.

کلیدواژه‌ها

• دانش
• کیفیت محیط‌زیست
• مدل آستانه‌ای
• کشورهای آسیایی

موضوعات

• اقتصاد انرژی، محیط زیست و منابع طبیعی

عنوان مقاله [English]

The Asymmetric Impact of Economic Complexity on Ecological Footprints in Large Asian Emitters: New Evidence From Threshold and Non-Threshold Panel Models

نویسندگان [English]

• somayeh azami
• Faezeh Pour Akbari
• Seyed Mohamad Bagher Najafi

razi university

چکیده [English]

The purpose of this study is to investigate the impact of economic complexity on the ecological footprint in selected Asian countries (China, India, Japan, South Korea, and Iran) during the time interval of 1995-2021. These countries experience varying economic complexities and rank below the top 10 countries in terms of CO2 emissions worldwide. The results of the cointegration test indicate the existence of a long-term relationship between the pattern variables. This relationship is estimated in the form of both threshold and non-threshold panel models. The results show that the environmental hypothesis of Kuznets is confirmed in this group of countries. Renewable energy consumption leads to a significant decrease in the ecological footprint, while fossil energy consumption leads to an increase in the ecological footprint. Financial development in the panel panel threshold model significantly reduces the ecological footprint. By increasing the Economic Complexity Index up to a threshold value of 1.12, the ecological footprint increases at a rate of 0.03, and after that, it increases at a rate of 0.08. Panel Non-threshold estimates indicate that as the economic complexity index increases, the ecological footprint initially decreases at very low levels of knowledge and complexity (economic complexity index less than -1.6) and then increases at an accelerating rate. Therefore, in order to achieve sustainable development, increase the level of knowledge and economic complexity, it is recommended that the studied countries utilize environmentally friendly production processes and technologies, transition to renewable energy sources instead of fossil fuels, and foster growth in the financial sector.

کلیدواژه‌ها [English]

• Knowledge
• Environmental Quality
• Panel Threshold Model
• Asian Countries